Simon Westman (Jakarta 1979) groeide op in Sundsvall in het noorden van Zweden. Aanvankelijk was hij geïnterresseerd in klassiek piano spelen maar tijdens zijn middelbare schooltijd kwam hij in contact met jazzmuziek. Vooral een optreden van het Esbjörn Svensson Trio in de rock club Pipeline maakte veel indruk op hem. In 2000 werd hij toegelaten aan de Gothenburg University of Music en begon hij met jazzpiano onderwijs bij o.a. Anders Persson, hij studeerde af in 2005 en vervolgde zijn studie aan universiteit van Keulen waar hij het voorrecht genoot les te krijgen van de vermaarde Britse jazzpianist John Taylor. Simon is erg beïnvloed door Taylor, zowel in zijn spel als in het componeren. Met zanger Alexander Lövmark & the perfect storm band speelde Simon in 2018 op het bekende Montreux Jazz Festival, het jaar daarvoor won de zanger de Shure Montreux Jazz Voice Competition ook met Simon aan het klavier.

In 2010 begon hij een pianotrio met bassist Magnus Bergström en drummer Magnus Gran waarmee hij nog steeds speelt ook op dit album. Aanvankelijk vormde de muziek van het trio een mix van Zweedse volksmuziek, hedendaagse Europese muziek en Amerikaanse jazzstandards. In 2019 begon Simon met het componeren van eigen materiaal hetgeen uiteindelijk heeft geleid tot dit debuut album “Stay a While”. Simon is te horen op piano, celeste en Nord grand (een keyboard). Op de afsluitende versie van “Stay a while” is Maria Rylander vocaal aanwezig, Sara Uneback (viool) speelt op het openingsnummer “Sunny morning “. Mede door de aanwezigheid van de viool klinkt het ingetogen stuk als een soort van kamerjazz. Daar heb ik op zich geen bezwaar tegen als liefhebber van klassieke kamermuziek, maar jazz hoor ik toch het liefst als vibrerend, spannend en uitdagend. In het tweede nummer “In Sundsvall” is dat al het geval, klavierspel als een spetterende waterval en fraai pizzicato basspel van Bergström,sfeerrijke muziek.

Dat zet zich voort op de rest van het album, “Jacob’s happy song” is precies wat de titel aangeeft, vrolijk stemmende klanken, geen introverte Scandinavische klanken, misschien heeft het van doen met zijn Indonesische afkomst maar het spel van Westman borrelt van vreugde en intensiteit. Zijn ideeënrijkdom lijkt onbegrensd, zoals goed is te horen in het nummer “Last Flight” waar in een waanzinnig tempo de klankkleur van zijn spel het kleurenpalet van Picasso evenaart. Het titelnummer “Stay a While” is een ingetogen muziekstuk met fraai samenspel tussen piano en contrabas. “Lördagsmys” heeft een steeds terugkerend wijsje dat zich onmiddellijk vastzet in je hoofd, een knappe prestatie van Westman. En zo ontrolt zich een fraai muzikaal landschap variërend tussen introverte “stille”nummers en vrolijk voort huppelende stukken. De versie van “Stay a While” die het album afsluit wordt opgeluisterd door een vocale bijdrage van Maria Rylander, het is bijna fluisteren en wat mij betreft voegt het weinig toe.

Jan van Leersum